لینکدونی
» احتمال حمله به ایران و تائید از سوی مقامات رسمی کشور[کلیک]
» داستان اجباری شدن حجاب در ایران[کلیک]
» رد صلاحیت پسر آیت الله خزعلی![کلیک]
» اظهارات بازجوي آمريكايي صدام[کلیک]
» تصویری از یک انسان در مریخ( فیلمی از ناسا)[کلیک]
» بازداشت محسن رضایی![کلیک]
» عکسی از گریم عجیب رضا عطاران در فیلم قرنطینه[کلیک]
» دردسرهاي تاريخي توالت‌هاي آمريکايي در ايران[کلیک]
» پخش شبنامه ای عجیب در تهران![کلیک]
» برادر فاطمه رجبی زیرآب خواهرش را زد![کلیک]
فتوبلاگ
چهارشنبه، 3 بهمنماه 1386
این موج ناتمام
مثل پارسال و دوسال قبل، امسال هم محرم جایی نرفتم و نهم و دهم خونه نشستم.کربلاشو دیدیم و اشک ریختیم دیگه در تهران چه ببینیم؟
همکاره خوبی دارم که شاید چند بار ازش اینجا نوشته باشم .خوبی ها و مهربونی های این مرد به قدری زیاده که بشدت بهش وابسته هستم و دوسش دارم.روزی نیست که با هم از مشکلاتمون یا خوشحالی ها و یا مشورت در کارهای شرکت حرفی نزنیم.نظریه جالبی داره این مرد که سعی کردم حدالمقدور من هم از اون الگوبرداری کنم عقیده داره هر روز باید به این نیت از در خونه بیرون رفت که تا جایی که امکان داره ،حداقل به یکنفر خوبی یا کمکی بکنه.این خوبی میتونه هر چیزی باشه،مثلا سوار کردن مردم تو سرما،کمک به فقیر و یا حل مشکل همکاران حالا حتی اگر یک چیز جزئی و بی ارزش باشه.مثلا خودم چون دسته چک ندارم و دسته چک گرفتن از طریق شرکتم منو درگیر مسائل مالیاتی میکنه تاحالا بالای 40میلیون تومان جای من چک ضمانتی جهت کارهای مختلف مثل قرارداد شرکتم با بانک سامان و پارسیان ،خرید خونه و ...کشیده ،کاری که بعید میدونم پدری به فرزندش اینجوری اعتماد کنه.
همیشه بدم میومد تو فصل سرما کلاه سرم بزارم.از زمان مدرسه بگیر تا همین چند روز پیش که تصمیم گرفتم تا زمستون هست کلاه پشمی رو تا بالای چشمم پائین بکشم و بیخیال هر چی مدل مو و ژل و ناز و ادا بشم.از ما دیگه گذشت
پنجشنبه، 27 دیماه 1386
بغداد یعنی ورود ممنوع!
بعد از چند سفر به عراق برای ماموریت کاری شرکت در بصره،برای اولین بار به بغداد رفتم.ترسی که از بلند شدن هواپیما در فرودگاه یخ زده امام خمینی و احتمال سقوط شروع شد تا زندانی شدن چند ساعته در فرودگاه بغداد با گله ای از سگ ها و سربازهای آمریکایی تا زمان روشن شدن هوا و البته اجرای مناسک بازرسی بویایی و بدنی !
بغداد ویرانه ایست که همچنان زیبایی خودش رو حفظ کرده.این زیبایی و نمای دیدنی رودخانه دجله نزدیک بود با تیرخلاصی که با دقت از لنز دوربین من به مغز من وارد میشد به گند کشیده بشه!این شد که دیگه به خودم اجازه عکس گرفتن و خلق شاهکار رو به خودم ندم.
انفجار مهیبی که که دود حاصل از آن نمای شهر رو غبار آلود کرده بود و یا حمله هوایی نیروهای آمریکائی برفراز منزلی که مشکوک به القائده بود ،ترسی رو به دلم انداخته بود که اینجا چه میکنم و چرا باید به خاطر تمهیدات امنیتی دائما ماشین رو عوض کنیم و یا با همه خطرناکی از دل شهر عبور کنیم.
من کنجکاوم!درسته که پا به ناامنترین جای دنیا گذاشتم ولی هدف اصلی باز کردن شعبه سوم دفتر عراق در بغداد بود و من بدم نمیاد چنین شرایطی که روزانه در اخبار و تلویزیون میشنوم و میبینم رو اینباراز نزدیک حس کنم.
هلیکوپترهای سیاه رنگی که دائما بر فراز شهر میگردن و یا بالنهایی که مجهز به سنسورهای پیچیده ردیابی ،عکس برداری و چیزهایی که اصلا نمیدونستم چیه این باور رو میداد که ارتش آمریکا میخواد ثابت کنه به همه اوضاع بغداد مسلطه!
مهمان بودن پیش وزیر سابق امنیت ملی عراق یعنی عبدالکریم العنزی که درحال حاضر نماینده حزب الدعوه،حزب پررنگ عراق در پارلمانه این حسن رو داشت که بهتری محافظ ها کنارمون باشن و در قصری زندگی چند روزه داشته باشم که روزگاری متعلقق به یکی از بعثی های فراری رژیم صدام بود.
فکرش رو بکنین .روزی در جایی پا بذاری که محل استقرار دشمن شماره یک تو و مملکتت باشه!
دوست داشتم به منطقه سبز بغداد برم .جایی که روزی کاخ ریاست جمهوری صدام اونجا بود و امروز مرکز اصلی وزارتخانه ها و استقرار مقامات ارشد ارتش آمریکائی هاست.یک وزیر هم برای ورود به این منطقه باید مورد بازرسی سگهای خبره آمریکایی و سپس نگهبانهای آمریکائی ها قرار بگیره.
جمعه، 14 دیماه 1386
سکته زمانی
خونه خریدم.بعد از یکماه بالا پائین کردن خیابونها و هم چایی شدن با بنگاه دارها بالاخره تونستم خونه ای بپسندم که هم با پولم جور باشه هم جایه نسبتا خوبی باشه.در عرض یکماهی که کوله پشتی به دوش اینور اونور میرفتم قیمت خونه جهشی دویست هزار تومنی داشت.مسخره س ولی به نظرم 99درصد مردم فقط قصد قیمت کردن خونه هاشون رو دارن و یک درصد با ناز و ادا حاضر به فروش خونه شون میشن.
.در تمام این مدت موردهایی که به نظرم در خرید خونه اعصاب خرد کن ومسخره به نظر میرسید رو یاداشت کردم تا بعدا اینجا بنویسم.
مطمئنا اگر الان اقدام نمیکردم با این وضع وحشتناک مسکن خواب خرید خونه رو باید به گور می بردم.
بعد از سه روزی که هر روزش تا شب در فرودگاه مهرآباد بودم و پرواز به علت بدی هوا کنسل میشد به آبادان رفتم تا از اونجا مطابق سفرهای قبل از طریق مرز شلمچه وارد خاک عراق بشم.بعد از کلی بدبختی وقتی از مرز عراق رد شدم به علت لج بازی مامور مرزی عراق با سفیر عراق در ایران ویزای من رو تائید نکردند و مجبور شدم همه راهی رو که رفته بودم برگردم.
سوغات این سفر بدفرم و مسخره ،تب کردن و استخوان درد شدیدی هست که به علت بدی آب و هوا و خستگی بهش مبتلا شدم.
رئیس شرکت که از حچ برگشت ،دقیقا شب عیدغدیشر خواب دیدم برای ولیمه در یک مسجد بساط آبگوشت به راه کرده و داره از همه پذیرایی میکنه.خواب رو بهش گفتم و دستور داده تو شرکت آبگوشت بدن.صورتم رو به عنوان سید بوسید و یک سکه تمام بهم عیدی داد.
مسلما ما هیچوقت نشنیدیم کسی اسمش داریوش باشه و بهش بگن سید داریوش ولی خب در مراسم شب هفت همسر یکی از همکاران اسم من و همکارانی که در کفن و دفن حاضر بودیم قرائت کردن و بنده رو سید داریوش بلادی خوندن.بله بنده سید هستم و نسلم به امام موسی کاظم میخوردم.اسم شناسنامه ای هم سید محمد هست نه سید داریوش !که جز مادربزرگم کسی منو با اسم محمد صدا نکرده.
پیوست :دارم میرم بغداد!